باسلام خدمت برادران وخواهران گرامی؛

صحبتمان تا آنجا پیش رفت که به اظهار نظر علمای اهل سنت پیرامون آیه ولایت پرداختیم و گفتیم که نزول این آیه در وصف امیالمؤمنین آنقدر واضح است که از سوی اهل سنت ادعای اجماع شده بر این مطلب ولی باز عده ای که دشمنی با اهل بیت دستور کارشان است دست از لجاجت و دشمنی برنداشته اند و سخنان واهی در ردّ این واقعه تاریخی برداشته اند.ابن تیمیه ،ابن قیم جوزی وابن حجرهیثمی از سران این واقعه اند .

قبلاً بیان کرده بودیم سخن ابن تیمیه را که گفته بود (زیادی طرق ناقل یک حدیث باعث تقویت این حدیث می شود حتی اگر این ناقلان فاسق وفاجر باشند) پس با توجه به این سخنش دیگر جای هیچ شک وشیهه ای باقی نمی ماند وادعای اینکه این آیه در باره افرادی چون ابو لبابه، عبادة بن صامت، عبدالله بن أبی، عبدالله بن سلام ویا ابوبکر نازل شده است را رد می کند زیرا:

1.این روایات از سوی افرادی چون عکرمه که از خوارج است وبغض وکینه خوارج بر علیه اهل بیت روشن است نقل شده و عکرمه درانکار فضائل اهل بیت زبانزد است و این خود نشانه باطل بودن این اقوال است.

2.همینکه در مصداق این آیه اتفاق نظری در میان این افراد وجود ندارد نشان از ضعف سخنشان دارد.

3.گفته اند که آیه 51سوره مائده درباره عبدالله بن صامت نازل شده زیرا که او از منافقانی بود که با یهود رابطه پنهانی داشت وهمچنین درباره عبدالله بن أبی که با نصاری مخفیانه پیمان بسته بود، حال چطور می شود که این افراد مصداق آیه 55 مائده نیز باشند زیرا در آیات اول مؤمنین را نهی از ولایت کفار می کند ودر آیات بعد صاحبان ولایت را معرفی می کند.

بسم الله الرحمن الرحیم

همه در مسجد نشسته ایم و منتظر هستیم تا پیامبر بیاید، دیگر وقت زیادى تا اذان نمانده است، مردم کم کم براى خواندن نماز به مسجد مى آیند.
نگاه کن! این پیامبر است که به این سو مى آید، همه به احترام او از جاى خود بلند مى شوند. پیامبر به سوى محراب مى رود و نماز برپا مى شود.
بعد از نماز، پیامبر رو به مردم مى کند تا براى آنان سخن بگوید، همه منتظر هستند تا امروز هم از سخنان پیامبر بهره مند شوند.
در این هنگام پیامبر چنین مى فرماید: کاش مى توانستم برادرانم را ببینم!
پیامبر این موضوع را دو بار تکرار مى کند.
همه ما مى خواستیم بدانیم که منظور پیامبر از این سخن چیست؟ برادران پیامبر چه کسانى هستند که این قدر او مشتاق دیدار آنهاست.
بعضى ها خیال مى کنند که حتماً کسانى برادران پیامبر هستند که آن حضرت را یارى نموده اند و از اصحاب او هستند. براى همین یکى از آنها چنین مى گوید: اى رسول خدا! شما دعا کردى که خدا توفیق دیدار برادرانتان را به شما عنایت کند، آیا ما که به تو ایمان آوردیم و تو را یارى کردیم برادران تو نیستیم؟
پیامبر نگاهى به سوى او مى کند و مى گوید: شما یاران من هستید، امّا برادران من کسان دیگرى هستند، آنهایى که در «آخر الزّمان» مى آیند و به من ایمان مى آورند در حالى که مرا ندیده اند، به خدا قسم من آنها را به نام هایشان مى شناسم، آنها براى حفظ دین خود با مشکلات زیادى روبرو مى شوند، به راستى که آنها چراغ هایى هستند که مردم را هدایت مى کنند و خداوند آنها را از فتنه هاى بسیارى نجات مى دهد، اى کاش من آنها را مى دیدم!
ایمان آنان از ایمان همه مردم بهتر است، زیرا آنان بر سیاهى روى کاغذ ایمان آورده اند، آنان مرا ندیده اند و امام زمان خویش را به چشم سر ندیده اند، امّا قلب هاى آنان از نور ایمان روشن است.
وقتى سخن پیامبر به اینجا رسید، همه ما به فکر فرو رفتیم. ما که پیامبر را در جنگ ها با تمام وجودمان یارى کرده ایم، برادر پیامبر نیستیم! بلکه کسانى که در آینده خواهند آمد، برادران پیامبر هستند، اى کاش ما هم در آن زمان به دنیا مى آمدیم!!


1-أمالی المفید، ابو عبدلله محمد بن العنان العکبری البغدادی المعروف بالشیخ المفید (ت413ه) ،تحقیق :حسین ?ستاد ولی و علی اکبر الغفاری ،قم:موسسه النشر الاسلامی ،الطبعه الثانیه ،1404ه
2-الأمالی ، ابو جعفر محمد بن الحسن المعروف بالشیخ الطوسی(ت460ه) تحقیق : موسسه البعثه قم : دار الثقافه ،الطبعه الأولی 1414ه
3-الأمالی ،محمد بن علی بن بابویه القمی (الشیخ الصدوق) (ت381ه)، تحقیق موسسه البعثه ،الطبعه ال?ولی ،1617ه
4-الإمامه و التبصره من الحیره، أبو الحسن علی بن الحسین بن بابویه (ت329ه) تحقیق: محمد رضا الحسینی،قم:مؤسسه آل البیت،الطبعه الاولی1407ه
5-بحار الأنوار الجامعه لدررأخبار الأئمه الأطهار، محمد بن تقی مجلسی (ت1110ه) طهران :دارالکتب الاسلامیه ،الطبعه ال?ولی،1386ه

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از اعمال ماه شعبان خواندن مناجات شعبانیه است
خوندن این دعا رزق معنوی ویژه ای است که اهل بیت روش تاکید داشتن
فرازی از این مناجات تقدیم میشود

.إِلَهِی وَ أَنَا عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدیِکَ قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ إِلَیْکَ

معبودا، اینک منم بنده تو و زاده دو بنده تو. در پیشگاهت ایستاده‌ام و به بزرگواری و بخشندگی‌ات توسل جسته‌ام.

 إِلَهِی أَنَا عَبْدٌ أَتَنَصَّلُ إِلَیْکَ مِمَّا کُنْتُ أُوَاجِهُکَ بِهِ مِنْ قِلَّةِ اسْتِحْیَائِی مِنْ نَظَرِکَ وَ أَطْلُبُ الْعَفْوَ مِنْکَ إِذِ الْعَفْوُ نَعْتٌ لِکَرَمِکَ

معبودا، منم بنده‌ای که از سرِ شوخ‌چشمی در پیشگاه تو گنه کردم، و اینک از تو عفو خواهم؛ زیرا که عفو، صفتِ بزرگواری و بخشندگی توست.

إِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ

معبودا، مرا توانی نیست که بدان از چنگ گناهانم گریزم، مگر وقتی که تو با محبتت بیدارم کنی و آن سان شوم که تو خواهی؛ پس سپاست گویم از آن رو که مرا به [دریایِ] کرمت درآوردی و دلم از پلیدی غفلت از حضرت تو زدودی.

aa.hasanvand@yahoo.com

باسلام خدمت دوستان عزیز،

اعیاد شعبانیه را خدمت شما بزرگواران تبریک می گویم .

امشب می خواهم  به بیان برخی اشکالاتی که برخی اهل سنت بر شیعه گرفته اند اشاره ای داشته باشم زیرا که اکثر علمای اهل سنت بر این نظرند که این آیه در مورد امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل شده است وحتی در این باره گفته اند که اجماع وجود دارد(معنای اجماع این است که هیچ عالم ومفسر قرآنی در این زمینه نظری غیر از این مطلب ندارد) برخی از این افراد عبارتند از:

1.ایجی در کتاب المواقف ج3ص601 :وأجمع أئمّة التفسیر أنّ المراد علی

2.آلوسی در تفسیر روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم ج6ص167 :وغالب الأخباریین على أنها نزلت فى على کرم الله تعالى وجهه

3.تفتازانی د رکتاب شرح المقاصد فی علم الکلام ج2ص288: نزلت باتفاق المفسرین فی علی بن أبی طالب رضی الله عنه حین أعطى السائل خاتمه وهو راکع فی صلاته وکلمة إنما للحصر بشهادة النقل والاستعمال.

این آیه ، به اتفاق مفسران در حق علی بن أبی طالب (علیه السلام) بعد از آن که در حال رکوع نماز به سائل انگشتر داد نازل شده است.

برخی دیگر از بزرگانی که بر این قضیه مهر تأیید زده اند عبارتند از: سیوطی، جصاص، ابن کثیردمشقی، شجری جرجانی، انصاری قرطبی . حال با این اوصاف اگر کسی چنین اشکالی بکند که این آیه در مورد امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل نشده است تکلیفش روشن است زیرا بنا بر اعتقاد ابن تیمیه حرانی که از بزرگترین عالمان اهل سنت است به سخن چنین کسی نباید اصلاًهیچ توجهی کرد. او می گوید: تعدد الطرق وکثرتها یقوى بعضها بعضا حتى قد یحصل العلم بها ولو کان الناقلون فجارا فساقا فکیف إذا کانوا علماء عدولا ولکن کثر فی حدیثهم الغلط.

زیادى و تعدد راه‌هاى نقل حدیث برخى برخى دیگر را تقویت مى‌کند که خود زمینه علم به آن را فراهم مى‌کند؛ اگر چه راویان آن فاسق و فاجر باشند؛ حال چگونه خواهد بود حال حدیثى که تمام راویان آن افراد عادلى باشند که خطا و اشتباه هم در نقلشان فراوان باشد .

ابن تیمیه الحرانی، أحمد عبد الحلیم أبو العباس (متوفای 728 هـ)، کتب ورسائل وفتاوى شیخ الإسلام ابن تیمیة، ج 18، ص 26، تحقیق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمی النجدی، ناشر: مکتبة ابن تیمیة، الطبعة: الثانیة.

بنا برنظر ابن تیمیه این روایاتی که همگی نقل می کنند که این آیه در مورد امیرالؤمنین نازل شده راه را برای هرگونه اشکالی می بنددولی متأسفانه برخی افراد نادان از جمله خود ابن تیمیه حرانی ، ابن قیم جوزی، ابن حجر هیثمی این عناد را ورزیده اند ودشمنی خود را با اهل بیت به نمایش گذاشته اند واشکالی گرفته اند که با سخن تمامی این بزرگان یاد شده وحتی با سخن خودشان در تناقض است .

در آینده باز هم در این مورد گفتگو می کنیم.