باسلام خدمت دوستان عزیز،

اعیاد شعبانیه را خدمت شما بزرگواران تبریک می گویم .

امشب می خواهم  به بیان برخی اشکالاتی که برخی اهل سنت بر شیعه گرفته اند اشاره ای داشته باشم زیرا که اکثر علمای اهل سنت بر این نظرند که این آیه در مورد امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل شده است وحتی در این باره گفته اند که اجماع وجود دارد(معنای اجماع این است که هیچ عالم ومفسر قرآنی در این زمینه نظری غیر از این مطلب ندارد) برخی از این افراد عبارتند از:

1.ایجی در کتاب المواقف ج3ص601 :وأجمع أئمّة التفسیر أنّ المراد علی

2.آلوسی در تفسیر روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم ج6ص167 :وغالب الأخباریین على أنها نزلت فى على کرم الله تعالى وجهه

3.تفتازانی د رکتاب شرح المقاصد فی علم الکلام ج2ص288: نزلت باتفاق المفسرین فی علی بن أبی طالب رضی الله عنه حین أعطى السائل خاتمه وهو راکع فی صلاته وکلمة إنما للحصر بشهادة النقل والاستعمال.

این آیه ، به اتفاق مفسران در حق علی بن أبی طالب (علیه السلام) بعد از آن که در حال رکوع نماز به سائل انگشتر داد نازل شده است.

برخی دیگر از بزرگانی که بر این قضیه مهر تأیید زده اند عبارتند از: سیوطی، جصاص، ابن کثیردمشقی، شجری جرجانی، انصاری قرطبی . حال با این اوصاف اگر کسی چنین اشکالی بکند که این آیه در مورد امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل نشده است تکلیفش روشن است زیرا بنا بر اعتقاد ابن تیمیه حرانی که از بزرگترین عالمان اهل سنت است به سخن چنین کسی نباید اصلاًهیچ توجهی کرد. او می گوید: تعدد الطرق وکثرتها یقوى بعضها بعضا حتى قد یحصل العلم بها ولو کان الناقلون فجارا فساقا فکیف إذا کانوا علماء عدولا ولکن کثر فی حدیثهم الغلط.

زیادى و تعدد راه‌هاى نقل حدیث برخى برخى دیگر را تقویت مى‌کند که خود زمینه علم به آن را فراهم مى‌کند؛ اگر چه راویان آن فاسق و فاجر باشند؛ حال چگونه خواهد بود حال حدیثى که تمام راویان آن افراد عادلى باشند که خطا و اشتباه هم در نقلشان فراوان باشد .

ابن تیمیه الحرانی، أحمد عبد الحلیم أبو العباس (متوفای 728 هـ)، کتب ورسائل وفتاوى شیخ الإسلام ابن تیمیة، ج 18، ص 26، تحقیق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمی النجدی، ناشر: مکتبة ابن تیمیة، الطبعة: الثانیة.

بنا برنظر ابن تیمیه این روایاتی که همگی نقل می کنند که این آیه در مورد امیرالؤمنین نازل شده راه را برای هرگونه اشکالی می بنددولی متأسفانه برخی افراد نادان از جمله خود ابن تیمیه حرانی ، ابن قیم جوزی، ابن حجر هیثمی این عناد را ورزیده اند ودشمنی خود را با اهل بیت به نمایش گذاشته اند واشکالی گرفته اند که با سخن تمامی این بزرگان یاد شده وحتی با سخن خودشان در تناقض است .

در آینده باز هم در این مورد گفتگو می کنیم.