 |
باسلام؛
امشب بنا بر قولی که داده بودم سعی خود را بر عمل به این حدیث شریف شروع می کنم و اولین راه تمسک به کتاب خدا وعترت پیامبر این است که این نکته را به زبان بیاوریم تا از ضلالت وگمراهی دور شویم همانطور که پیامبر اکرم این سخن را فرمودند.
باتوجه به اینکه در این حدیث ابتدا تمسک به قرآن شریف بیان شده ماهم همین رویه را پی می گیریم و ابتدا بعضی ازآیاتی که در مورد امامت سخن می گوید را بیان می کنیم سپس به بیان احادیث می پردازیم.
اولین آیه ای که مورد بررسی می دهیم عبارت است از:
یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَ کُونُواْ مَعَ الصَّادِقِینَ(119-توبه)
این آیه از جمله آیاتی است که کمتر در این زمینه بیان می شود وبه همین خاطر نیز ماآن را در ابتدای کار ذکرکردیم و برای توضیح بیشتر ابتدا ترجمه آن را ذکر می کنیم :
119 اى کسانى که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید و با راستگویان باشید (که مصداق اتم آنها اهل بیت معصوم پیامبرند).
برای استدلال توسط این آیه ابتدا ازلفظ صادقین شروع می کنیم.
ترجمه تفسیر المیزان ج9 548
کلمه" صدق" در اصل به معناى این است که گفتار و یا خبرى که داده مىشود با خارج مطابق باشد، و آدمى را که خبرش مطابق با واقع و خارج باشد" صادق" مىگویند. و لیکن از آنجایى که بطور استعاره و مجاز اعتقاد و عزم و اراده را هم قول نامیده اند در نتیجه صدق را در آنها نیز استعمال کرده، انسانى را هم که عملش مطابق با اعتقادش باشد و یا کارى که مىکند با اراده و تصمیمش مطابق باشد، و شوخى نباشد، صادق نامیده اند.
حال که معنای صادقین را توسط علامه طباطبایی دانستیم به چند نکته دیگر که ازدقت در این آیه می فهمیم نیز می پردازیم:
مسأله اول: این آیه دلالت بر وجود صادقین درهمه زمانهاتا روز قیامت داردچرا که همه مسلمانان بر این نکته اذعان دارند که قرآن به زمان خاصی اختصاص ندارد ودر هر زمانی کاربردومصداق دارد وبه مؤمنان دستور می دهد که با آنان همراه باشند
مفاتیح الغیب ج16 166
أنه تعالى أمر المؤمنین بالکون مع الصادقین، و متى وجب الکون مع الصادقین فلا بد من وجود الصادقین فی کل وقت
مسأله دوم: این آیه دلالت بر این دارد که صادقین معصوم هستند زیرا انسانهابرفرض که جایزالخطا باشند جایز نیست که همراهی بکنند از شخصی مانند خود،در نتیجه پس صادقین باید عصمت داشته باشندتا مورد همراهی قرار گیرند.
مفاتیح الغیب ج16 167
فهذا یدل على أنه واجب على جائز الخطأ کونه مع المعصوم عن الخطأ حتى یکون المعصوم عن الخطأ مانعا لجائز الخطأ عن الخطأ، و هذا المعنى قائم فی جمیع الأزمان
همانطور که دیدید در این نوشتار سعی شد از منابع شیعه مانند تفسیر المیزان نوشته علامه طباطبایی وهمچنین از یکی از مهمترین تفاسیر اهل سنت یعنی تفسیر مفاتیح الغیب امام فخر رازی که معروف به تفسیر کبیر است استفاده بردیم.
امید است که مورد رضایت صادقین هر دو سرا واقع افتد.
