سلام علیکم
امیدوارم طاعات و عبادات قبول درگاه احدیت واقع شده باشه
وفات حضرت خدیجه کبری بزرگ بانوی اسلام رو  تسلیت عرض میکنم 
مطلب زیر در زمینه وسعت اضطرار و و سعت در دعا از حجه الاسلام میرباقری تقدیم میشود

اگر کسی با دعا مانوس شد کم کم درهای دعا به رویش باز می شود، به او حال دعا می دهند، وسعت دعا پیدا می کند، وسعت اضطرار پیدا می کند، و وسعت اضطرار وسعت رحمت می آورد؛
.
. «قُلْ ما یَعْبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکُم»؛ اگر دعایتان نبود خدا چه اعتنایی به شما بکند. به اندازه فقرمان و اضطرارمان به ما می دهند.  انسان اگر اضطرارش به نان است خب، نان به او می دهند. دلیلش هم این است که اگر بیشتر از نان به او بدهند هدر می شود.
.
خدا استاد ما را رحمت کند، می گفت: دیده اید اینهایی که از بالای ماشین هندوانه پرت می کنند؟ در لحظه ای که طرف مقابل حواسش پرت است، اگر پرت کند، هم هندوانه می شکند هم طرف آلوده می شود! .

ما هم وقتی نمی خواهیم، اگر بهمان بدهند، هم خودمان آلوده می شویم هم نعمت را ضایع می کنیم. من که از خدا جز نان نمی خواهم طبیعی است که اگر بیشتر بدهند این نعمت من را خسته می کند. حوصله ام سر می رود. نمی دانم با آن چکار کنم.
.  به اندازه فقرمان و اضطرارمان به ما می دهند. توسعه و گسترش اضطرار، توسعه رحمت می آورد. وسعت اضطرار به این است که سحرها بلند بشوید ابوحمزه بخوانید، کم کم فضای ابوحمزه، فضای جمال الهی، فضای افتقار من، فضای بدی های من، فضای محاسن او، موانع من، مشکلات من برایم روشن بشود. آنوقت انسان زبان دعا پیدا می کند، زبان دعا که پیدا شد همان می شود که فرمودند: مَنْ أُعْطِیَ الدُّعَاءَ أُعْطِیَ الْإِجَابَة